Αλκυονίδες μέρες είναι εκείνες οι μέρες του χειμώνα κατά τις οποίες επικρατεί καλός καιρός με έντονη ηλιοφάνεια, χωρίς σύννεφα και ανέμους ενώ κάποιες φορές επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες. Είναι ένα αρχαίο ελληνικό όνομα, το οποίο ανέφερε για πρώτη φορά ο Αριστοτέλης. Οι ημέρες αυτές κάνουν την εμφάνισή τους συνήθως στην Ελλάδα και την Ιταλία, από 15 Δεκεμβρίου ως 15 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, και συχνότερα μεταξύ 16-31 Ιανουαρίου.
Η μετεωρολογική εξήγηση για τις Αλκυονίδες μέρες
Μετεωρολογικά εξηγείται από την εξισορρόπηση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της Νότιας και της Βόρειας Ευρώπης, ενώ μυθολογικά υπάρχουν πολύ όμορφες ιστορίες για αυτό το φαινόμενο.
Από μετεωρολογική άποψη τις μέρες αυτές του χειμώνα λόγω του γεωγραφικού πλάτους της Ελλάδας, παρατηρείται εξίσωση των πιέσεων η οποία έχει ως αποτέλεσμα αφενός να μην υπάρχουν άνεμοι, και αφετέρου να υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια λόγω της αντικυκλικής κατάστασης ακόμη και αν η θερμοκρασία είναι χαμηλή.
Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει πως κάθε χρόνο παρατηρούνται αλκυονίδες μέρες. Υπήρξαν χρονιές που απουσίασαν εντελώς, όπως το 1947, ενώ ούτε οι ημερομηνίες ούτε η διάρκεια τους είναι σταθερές.άλλοι επιμένουν ότι περνούν τις 14 ημέρες τους, από τις 15 Δεκεμβρίου έως τις 15 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα, στην καρδιά του χειμώνα.
Πώς πήραν οι Αλκυονίδες μέρες την ονομασία τους;
Οι Αλκυονίδες μέρες έχουν πάρει την ονομασία τους από το από το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη ή επιστημονικά γνωστό Αλκυών των Πλειάδων ( στα αγγλικά), το οποίο έχει τα αυγά του εκείνη την εποχή. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αλκυόνη είναι ένα πουλί που συμβολίζει την ηρεμία, την προστασία και την ηρεμία της θάλασσας. Είναι ένα μεταναστευτικό πουλί που έρχεται το φθινόπωρο και φεύγει στις αρχές Μαρτίου.
Αυτό το πανέμορφο θαλασσοπούλι με τις υπέροχες αποχρώσεις του μπλε, γεννάει τα αυγά του στις σχισμές των βράχων της θάλασσας. Σύμφωνα με έναν μεσαιωνικό μύθο, το χρώμα της κοιλιάς του στην αρχή ήταν γκρίζο, αλλά όταν έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός πέταξε ψηλά και από τον ήλιο έγινε κόκκινο, ενώ η πλάτη και τα φτερά του πήραν το χρώμα του ουρανού.
Ο αρχαίος ελληνικός μύθος για τις Αλκυονίδες μέρες
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αλκυόνη ήταν η κόρη του Αιόλου, ο οποίος ήταν ο θεός των ανέμων. Έζησε στις ακτές της θάλασσας με τον σύζυγό της, τον Κήυκα, και αισθάνθηκαν τόσο αγαπημένοι και χαρούμενοι που παρομοιάστηκαν με το βασιλικό ζευγάρι των θεών, του Δία και της Ήρας. Μάλιστα ο γάμος τους ήταν τόσο τέλειος, που οι δυο τους πίστεψαν ότι είναι ισάξιοι των Θεών. Τότε ο Δίας για να τιμωρήσει την αλαζονεία τους βύθισε το καράβι του Κύηκα και τον άφησε να πνιγεί.
Η Αλκυόνη θρήνησε τόσο πολύ τον χαμό του συζύγου της που ο Δίας τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί που φαίνεται να κοιτάζει στις θάλασσες για να βρει τον χαμένο σύζυγό της. Καταδικάστηκε όμως να γεννά τα αυγά της τον χειμώνα σε σχισμές των βράχων στη θάλασσα, τα οποία παρέσυραν συνέχεια τα άγρια κύματα.Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου ήταν λυπημένοι και ο Δίας διέταξε να σταματούν οι άνεμοι και να έχει ηλιοφάνεια για 15 μέρες μέσα στην καρδιά του χειμώνα, ώστε να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αυγά της.
Ο μύθος με τον Ηρακλή και την Αμφιτρίτη
Οι Αλκυονίδες, στην ελληνική μυθολογία, ήταν 7 Νύμφες, κόρες του γίγαντα Αλκυονέα. Τα ονόματά τους ήταν Αλκίππη, Ανθή, Αστερία, Δριμώ, Μεθώνη, Παλλήνη και Φθονία.Όταν ο πατέρας τους σκοτώθηκε από τον Ηρακλή, λυπήθηκαν τόσο πολύ που πήδηξαν στη θάλασσα και η Αμφιτρίτη, η θεά της θάλασσας, από συμπόνια τις μεταμόρφωσε σε αλκυόνες.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δείτε Ποιο Ήταν Το Ζώδιο Σας Στην Αρχαία Ελλάδα!
Η αλληγορία των μύθων
Η φύση μας δείχνει ότι όλα είναι μια εναλλαγή καταστάσεων: Κακός καιρός (χειμώνας) και καλός καιρός (καλοκαίρι), ζωή και θάνατος. Όλα αυτά μας δείχνουν ότι ζούμε σε ένα θαύμα που ονομάζουμε “ζωή”. Συμβολικά, φέρουν ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, ότι ακόμη και στα δύσκολα πάντα υπάρχει ελπίδα! Μετεωρολογικό φαινόμενο ή προϊόν μυθολογίας, όπως και να έχει οι αλκυονίδες μέρες μας προσφέρουν μέχρι και δύο ολόκληρες εβδομάδες ηλιοφάνειας και καλοκαιρίας μέσα στον χειμώνα.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ισλανδία: Πως Είναι Η Ζωή Στο Νησί Των Βίκινγκς