Μοναστήρι Αλκομπάσα: Η μεγαλύτερη εκκλησία στην Πορτογαλία

Όταν ο βασιλιάς Dom Afonso Henriques κατέκτησε την πόλη Santarém από τους Μαυριτανούς, υποσχέθηκε στο Τάγμα των Κιστερκιανών (καθολικό τάγμα μοναχών) να χτίσει το Μοναστήρι Αλκομπάσα (Mosteiro de Alcobaça) ως ένδειξη της εκτίμησής του προς αυτούς.

Πότε χτίστηκε το Μοναστήρι Αλκομπάσα

Η ανέγερση του μοναστηριού ξεκίνησε το 1178 σύμφωνα με τα σχέδια του Αβαείου Clairvaux, που ανήκε στο Τάγμα των Κιστερκιανών στη Γαλλία, και τελείωσε το 1252. Τα εγκαίνια του έγιναν από τον βασιλιά D. Dinis.

Ωστόσο, το 1810, τα στρατεύματα του Ναπολέοντα έκλεψαν το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου του μοναστηριού και ότι είχε απομείνει κλάπηκε το 1834, όταν στην Πορτογαλία διαλύθηκαν όλα τα θρησκευτικά τάγματα.

Κατά την επίσκεψή σας, μπορείτε να θαυμάσετε τους κοιτώνες, την τραπεζαρία, το μοναστήρι του βασιλιά Dinis, την καταπληκτική κουζίνα, την Αίθουσα των Βασιλέων και την εκκλησία, στην οποία η είσοδος είναι δωρεάν.

Το Μοναστήρι Αλκομπάσα είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Πορτογαλίας και είναι κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το φανταχτερό μοναστήρι του Ιερώνυμου στο Μπελέμ. Η Αλκομπάσα είναι απλή και λιτή σε σύγκριση με το μοναστήρι του Ιερώνυμου αλλά αυτή η τεράστια γοτθική εκκλησία είναι εξίσου εντυπωσιακή με τον δικό της τρόπο.

Οι εργασίες στον  πανύψηλο κεντρικό του ναό ολοκληρώθηκαν το 1223. Πρόσθετα χαρακτηριστικά προστέθηκαν στο μοναστήρι με την πάροδο των αιώνων από τους επόμενους βασιλιάδες, συμπεριλαμβανομένης της εξαιρετικής Μονής Σιωπής (Cloister of silence) που την κατασκευή της απαίτησε ο βασιλιάς Dinis το 1308.

Η πρόσοψη της μονής ανακαινίστηκε σε στυλ μπαρόκ κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα με τα μαρμάρινα αγάλματα του São Bento και του São Bernardo να πλαισιώνουν τη μεγάλη πόρτα, που είναι το μόνο αυθεντικό χαρακτηριστικό που έχει απομείνει από το παλιό κτίριο.

Ένα από τα σημαντικότερα σημεία στο Μοναστήρι Αλκομπάσα είναι οι τάφοι του βασιλιά Pedro I και της δολοφονημένης ερωμένης του Inês de Castro. Τα όμορφα λαξευμένα πέτρινα φέρετρα βρίσκονται το ένα απέναντι από το άλλο στον Κεντρικό Ναό με τα πόδια στραμμένα το ένα στο άλλο, έτσι ώστε την ημέρα της Κρίσης, όταν θα σηκωθούν ξανά, το πρώτο πράγμα που θα δουν θα είναι ο αγαπημένος τους.